zondag 4 maart 2018

Ook Frank Mertens schetst een andere visie op het secularisme van Spinoza en zijn kring dan Jonathan Israel


Dr. Frank Mertens tijdens de VHS Zomercursus te Barchem op dinsdag 28 juli 2009
over "Wetenschappelijke kwesties in de correspondentie van Spinoza."
 
Dr. Frank Mertens [LinkedIn] is vooral bekend vanwege zijn publicaties over Franciscus van den Enden (1602 -1674), de leermeester Latijn van Spinoza, en van de website, waarin hij de resultaten ervan publiek maakt.
Hij was eerder verbonden aan de universiteit van Gent, maar is inmiddels zelfstandig onderzoeker, zoals ook blijkt uit zijn pagina bij academia.edu
Graag geef ik hier door wat hij me van de week liet weten n.a.v. het blog van 1 maart 2018, “Een andere visie op het secularisme van Spinoza en zijn kring dan die van Jonathan Israel,” n.l. dat bij hem een vergelijkbare visie te vinden is als die van Henri Krop (en Wiep van Bunge) die ik daar weergaf. Hij verwees naar zijn artikelen
“Van den Enden and Religion.” In: S. Lavaert & W. Schröder (Eds.), The Dutch Legacy: Radical Thinkers of the 17th Century and the Enlightenment, Brill, 2016, pp. 62-89
“Radicale Verlichting en Reformatie: de kring rond Spinoza en Van den Enden.” In: Danny Praet (Red.), Protestantisme. Aspecten van de Reformatie tussen Humanisme en Verlichting. Centrum voor de Studie van Christelijke Tradities Universiteit Gent, 2014
Deze zijn te vinden op zijn pagina bij academia.edu!
Dat geef ik hier graag even door. Hieronder citeer ik een gedeelte uit het eerstgenoemde artikel. Ik ben bezig mij voor te bereiden op een blog over de betekenis van Christus voor Spinoza. Ik zal dan wijzen op een auteur die van Spinoza een christen maakt en hem als christelijk filosoof ziet (ja bijna als een vijfde evangelist). Die interpretatie staat lijnrecht tegenover die van Jonathan Israel, voor wie Spinoza een atheïst is en niet iemand die ’t onder meer te doen is om het uitzuiveren van de christelijke religie.
De informaties die Van Bunge, Krop en Mertens daarover aandragen leiden tot een veel genuanceerdere  – en mijns inziens juistere - interpretatie.

zaterdag 3 maart 2018

Spinoza, deel 14 in de reeks I Classici del Pensiero


In het vorige blog (spinoza.blogse.nl) had ik een rubriek "Inutilis scientia Spinozana", waarin ik allerlei klein nieuws verzamelde, o.a. kwamen er hele reeksen boekenseries voorbij, waarin Spinoza was opgenomen.
Zo was er op 03-11-2015 het blog: “Inutilis scientia Spinozana [169] Spinoza in de Classici del pensiero”
Ik ben met de serie, die waarschijnlijk al aardig compleet was, gestopt. Vandaag wil ik daar een uitzondering op maken om te laten zien dat die in dat blog genoemde Classici del pensiero in 2008 een nieuwe opvolging kreeg bij uitgever Mondadori. Mondadori Editore is de grootste van Italië.
In de nieuwe reeks I Classici del Pensiero, werd Spinoza het 14e deel - il volume contiene: - etica -trattato teologico-politico.
Op ebay worden vele delen aangeboden. Hier wordt de hele serie vermeld, met de data van verschijnen.

Baruch Spinoza’s Ethics. A Macat Analysis is verschenen.


 
Vandaag ontving ik dit boekje, dat ik in 't blog van 25 december 2017 aankondigde met de vraag: “Nieuwe toelichting op de Ethica op komst?”

Begin van de week kwam het officieel uit en vandaag heb ik het via book depository in huis. Ik betaalde €6,66; wie het daar nu bestelt, betaalt € 8,45 – nog weinig. Het ziet er echt als een leerboekje uit, een soort syllabus in 12 modules.

U hoort nog van me.

vrijdag 2 maart 2018

Op Aeon een interessant stuk over de samenwerking van Gilles Deleuze en Félix Guattari


Op Aeon een interessant stuk over de samenwerking van Gilles Deleuze en Félix Guattari.
Maar waarom de auteur, Edward Thornton, hun kennismaking en vriendschap een “noodlottige ontmoeting” noemt, maakt hij mij niet duidelijk. Spinoza, als onderwerp van studie door Deleuze, wordt eenmaal genoemd, maar speelt op de achtergrond mee, b.v. in de vraagstelling: “Why do people fight for their own servitude as if it was their freedom?” 

Wat zou ik graag deze cursus volgen van dr. Diego Tatián



donderdag 1 maart 2018

Een andere visie op het secularisme van Spinoza en zijn kring dan die van Jonathan Israel



Bij het maken van het vorige blog over Michiel Wielema, ontdekte ik dat vorig jaar dit boek is uitgekomen;
Anna Tomaszewska & Hasse Hämäläinen (Eds.), The Sources of Secularism: Enlightenment and Beyond. Palgrave Macmillan, 2017 - 323 pagina's

Daarvoor leverde Henri Krop een bijdrage, n.l.
Henri Krop, Chapter 5 “The Secularism of Spinoza and His Circle," p. 71 – 99 – books.google
Hierna neem ik (zonder de verwijzingen) de inleiding en de conclusie van het artikel over. Het geeft een duidelijk verschil van benadering aan van Henri Krop en Wiep van Bunge enerzijds en Jonathan Israel anderzijds op de betekenis van Spinoza en zijn kring voor de secularisatie.

Toch een ‘echt’ In Memoriam voor Michiel Wielema (24 oktober 1959 – 21 februari 2018)


Toen ik op vrijdag 23 februari 2018 mijn herdenkingsblog schreef "Michiel Wielema (24 oktober 1959 – 21 februari 2018) is eergisteren overleden," voelde ik dat ik niet het soort in memoriam kon schrijven zoals het "eigenlijk hoorde" en ik schreef dan ook: “Voor een ander soort ‘in memoriam’ ben ik niet degene die in het kort zijn biografie zou kunnen schrijven.”
Tot mijn vreugde ontdekte ik vandaag dat iemand wél zo’n In Memoriam geschreven heeft: Joost de Man, voorlichter van de NWO, de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, had op het intranet van de NWO een uitgebreid in memoriam geschreven. En daar hij tot eind 1999 werkzaam was voor het Rotterdamse blad De Ster, werd het gisteren, 28 februari 2018, op de website van deze krant in de openbaarheid gebracht onder de titel: 'Ketterdetective' en vertaler Michiel Wielema overleden. Graag verwijs ik ernaar en leen ik deze bijgeplaatste foto van Michiel [cf.].
Eeuwke Woldring, verslaggever van De Ster, gaf aan het eind van dat stuk een impressie van de sobere begrafenis op de Algemene Begraafplaats Crooswijk en van de samenkomst van de begrafenisgangers in De Tuin van de Vier Windstreken, waar herinneringen werden opgehaald en – naast enige familieleden - gesproken werd door Wiep van Bunge en Bart Leeuwenburgh.