Spiked Review brengt een interview met Jonathan Israel – “Radicalising the Enlightenment” - #spinoza

De vragensteller Spiked Review geeft Jonathan nog eens gelegenheid de hoofdlijnen van zijn benadering van de Verlichting samen te vatten. Ook neem hij de kans waar om nog eens in te gaan op zijn critici Antoine Lilti en Daniel Roche, die volgens hem geen been hebben om op te staan.

Gevraagd naar de relevantie voor tegenwoordige tijd, eindigt Israel aldus: “The Radical Enlightenment contended that the world would work better and be less prone to wars and conflict, and human life would be happier and fairer if all states were democratic republics, if universal and equal rights applied, and no religions exercised sway over societies and politics. The claim seems as valid (and as unfulfilled) today as it was in 1670.”

Het artikel is geïllustreerd met de afbeelding die ook op de cover van het boek van Maxime Rovère’s Le Clan Spinoza prijkt, zonder dat naar die studie wordt verwezen. Ook wordt niet vermeld dat het gaat om het schilderij Jan de Bray uit 1663, “De regenten van het weeshuis in Haarlem” (1663).

Daniel Forbes schreef dissertatie over “Spinoza’s conception of the infinite” - #spinoza

“the infinite is present in the very small as well”
dr. Daniel Forbes
[cf. West Chester University Philosophy Department Newsletter
Vol 16, Summer 2013, p. 9]

Het volgende ontdekte ik bij het verder zoeken naar of en in hoeverre de benadering van Frank Lucash in de Spinoza-literatuur aandacht kreeg. Die verdere speurtocht deed mij de dissertatie ontdekken van Daniel Alan Forbes. Momenteel, sinds 2007, is hij werkzaam op de afd. filosofie aan de West Chester University of Pennsylvania [cf. zijn academia.edu-pagina]. In 2004 doctoreerde hij aan de University of Georgia, gevestigd in Athens in de staat Georgia:

Daniel Alan Forbes, SPINOZA’S CONCEPTION OF THE INFINITE. Phd-thesis, University of Georgia, ATHENS, GEORGIA, 2004 [cf. html en PDF]

In deze dissertatie komt enige malen de benadering van Lucash langs. Het is duidelijk dat Forbes zich intensief bezighield met de thematiek die ons hier op dit blog bezighoudt. Ik neem het abstract en de inhoudsopgave van zijn proefschrift over, waaruit dat duidelijk blijkt. Toen hij aangesteld was aan de West Chester University, introduceerde de voorzitter van de Afd. Filosofie hem aldus: “Dr. Dan Forbes joined the Philosophy Department in the fall of 2007. His research areas include the history of early modern philosophy, metaphysics, and epistemology. His dissertation examined the role of the infinite in Spinoza‟s metaphysics, and he is currently exploring the structure and function of Spinoza’s geometrical method of exposition in the Ethics. Etc. [PDF, alleen de eerste regels].

Spinoza-illustratie door Jeanne Detallante - #spinoza

bij de bespreking door Nicolas Weill in Le Monde op 3 mei 2018 van 't boek van Henri Atlan, Cours de philosophie biologique et cognitiviste. Spinoza et la biologie actuelle [Odile Jacob, 2018, cf. blog]

Frank Lucash over de relatie tussen het eindige en oneindige bij Spinoza [2] - #spinoza

Op 30 april 2018 had ik het eerste blog onder deze titel naar aanleiding van ‘t artikel van

Frank Lucash, “On the finite and infinite in Spinoza.” In: Southern Journal of Philosophy 20 (1):61-73 (1982) [cf. Wiley Online Library].

Ik bracht in dat blog de eerste bladzijde die bij Wiley Online Library te zien was [zie dat blog]. De helder geschetste probleemstelling maakte mij benieuwd naar de inhoud en ik vroeg of iemand mij het artikel kon leveren. Ik ontving het artikel - dank aan de bezorger - en kon duidelijk zien dat Lucash zich intensief met Spinoza en secundaire Spinoza-literature had bezig gehouden. Hij schetst diverse benaderingen van het onderwerp (van o.a. Wilson, Gueroult en Curley) en geeft in het laatste deel tenslotte zijn eigen benadering/oplossing. Die is op zichzelf goed te lezen; ik neem dat gedeelte hierna in dit blog over.

De kern van zijn benadering is dat we eindig – oneindig net als andere begrippen bij Spinoza niet als dichotome tegenstelling, maar gradueel moeten lezen. Sommige termen die Spinoza hanteert bij substantie [hij noemt: activity or power, indeterminacy, priority, infinity, indivisibility, eternity, completeness, affirmation, reality or perfection, freedom, p. 71] gaat hij toepassen op modi. En dat – ‘t graduele - moet de oplossing bieden voor de relatie tussen eeuwige en oneindige substantie en de tijdelijke eindige modi.

Maar hoe gaat dat bij begrippen als eeuwigheid en oneindigheid? Hoe krijg je die gradueel? Lees hoe hij – net als gradaties van werkelijkheid of perfectie – voorstelt om bij Spinoza “degrees of infinity / levels of infinity” te lezen. "Therefore, rather than deal with opposites, finite and infinite, which are impossible to relate, Spinoza deals with variations within the infinite." [p. 71]

Mij spreekt zijn ‘oplossing’ niet aan. Het lijkt op goochelen met woorden, zonder dat wordt besproken of het semantisch wel mogelijk is – of de woorden nog wel iets betekenen. Dat, 't semantische aspect, bespreekt hij niet. Sommige woorden die in eerste instantie een absolute betekenis hebben (zoals ‘zwanger’ – iemand is zwanger of niet: een beetje zwanger kun je niet zijn) kennen wel graduele verschillen in de werkelijkheid (b.v de een is langer zwanger dan een ander; of iemand is aan het begin of aan het einde van haar zwangerschap). Je kunt er Spinoza's "gradaties van werkelijkheid of perfectie" mee voorstellen.
Compleet-incompleet lijkt in eerste instantie zo’n dichotome tegenstelling - een beetje compleet lijkt eigenlijk onzin. Maar om een voorbeeld te noemen, puzzels kunnen in verschillende graad van compleetheid gelegd zijn: de ene completer dan de andere.

Zo spreekt Lucash – en hij bedoelt eigenlijk dat Spinoza zo denkt – over zaken die meer of minder oneindigheid kennen. Ik kan me daar niets bij voorstellen of denken.

Als iemand erin mee kan denken en zich aangesproken voelt, hoor ik dat graag in de reacties.

Hoe je volgens filosofieprofessor Marie Robert Spinoza kunt gebruiken in je dagelijkse leven - #spinoza

Eugene Marshall schreef voor "The History of Evil" het hoofdstuk “Baruch Spinoza on Evil” - #spinoza

Volgende maand zullen bij Routledge tezamen de onder de hoofdredactie van Chad Meister, (Professor of Philosophy at Bethel College) & Charles Taliaferro (St. Olaf College, USA) samengestelde zes delen verschijnen van The History of Evil – van de oertijden tot heden. [Zie afbeelding aan het eind van 't blog]. 

This set of six volumes explore the history of evil from 2000 BCE to the present day. Including dozens of original essays, in collaboration with six distinguished scholars as volume editors, this set is intended to be an accessible, international contribution to the philosophical study of evil in multiple cultures and times.

Waarom ik dit in een blog vermeld is daar Eugene Marshall, assistant professor of philosophy aan de filosofiefaculteit van de Florida International University, met Spinoza als zijn specialiteit [cf. bij PhilPapers “My specialty is Spinoza”] - hij schreef o.a. The Spiritual Automaton: Spinoza's Science of the Mind [Oxford University Press. 2013] – door Daniel Robinson, de redacteur van het deel The History of Evil in the Early Modern Age - 1450–1700 CE, gevraagd is om het hoofdstuk “Baruch Spinoza on Evil” te schrijven. Het werd het 15^e hoofdstuk.

Op zijn pagina bij academia.edu heeft Eugene Marshall zijn tekst over ‘t Kwaad bij Spinoza die hij bij de redacteur inleverde alvast voorgepubliceerd. Daarvan kunnen we dus al kennis nemen. Blijkbaar schreef hij die tekst al ruim voor 2013, want zijn eigen boek staat in de bibliografie en voetnoten van dat artikel nog als forthcoming. Het is een helder artikel – ik neem hier de inleiding over:

Sandra Field schreef “Spinoza against Negri” - #spinoza

Vanwege de ondertitel die Sandra Field meegaf aan haar artikel dat ik hieronder noem, maar vooral uiteraard door de inhoud van dat artikel, is zij een Spinoza scholar naar mijn hart.

Op haar pagina bij academia.edu lezen we: Dr Sandra Leonie Field is a political philosopher working at Yale-NUS College, Singapore. Her research investigates conceptions of political power and their implications for democratic theory. She approaches these themes through engagement with texts in the history of philosophy, especially Hobbes and Spinoza.
More broadly, she teaches and is interested in political thought, theory, and philosophy, both historical and contemporary; moral philosophy, both Western and non-Western; and social theory.
Dr Field completed her PhD in Politics at Princeton University in 2012, in the Program in Political Philosophy. She holds a Masters degree in Philosophy at the University of New South Wales (Australia), where she was also awarded a University Medal for her Honours research. Her undergraduate studies were in Mathematics and Philosophy at the University of Sydney.

Zij droeg een hoofdstuk bij aan het boek dat onder redactie van A. Santos Campos verscheen: Spinoza: Basic Concepts dat ze op academia.edu plaatste:

S. Field, “The state: Spinoza's institutional turn,” in: A. Santos Campos (ed.), Spinoza: Basic Concepts. Exeter: Imprint Academic, 2015, pp. 142-154. [PDF op academia.edu]

Maar zeer content ben ik dus – en daarom dit blog – over haar artikel

Sandra Field, “Democracy and the Multitude. Spinoza against Negri. In: Theoria, A Journal of Social and Political Theory, Volume 65 / 2018, #2 Published (Print):01 Jun 2012, pp. 21-40 [Theoria – PDF op academia.edu]

Zij vat in haar samenvatting helder samen waar het haar om gaat: