mij lijkt de vraag anachronistisch.
woensdag 16 mei 2018
dinsdag 15 mei 2018
Foto onthulling “Amcha”-Spinoza-monument op 3 sept. 1956 in Den Haag - #spinoza
Op
de webpagina
van The Netherlands-Israel Spinoza Seminar dat begin juli a.s. zal worden gehouden
(waarop ik in ’t blog van gisteren wees), staat deze foto onder de
mededeling:
The two Spinoza’s [Jewish & Dutch] are jarringly
brought together at Spinoza’s “burial site.” Spinoza’s bones rest somewhere
within the yard of the Nieuwe Kerk (New Church) of The Hague, near a memorial
(partially provided by the Haifa Spinozaem) inscribed with the Hebrew word “עמך”
(your people).
Verder
worden geen details gegeven van de foto. Die zijn te vinden in het boek van
Henri Krop, Spinoza. Een paradoxale icoon
van Nederland [2014, op p. 638]. Ik geef hier de tekst van het
onderschrift:
Foto van de onthulling van het ‘Amcha’-monument achter
de Nieuwe Kerk te Den Haag op 3 september 1956, met op het spreekgestoelte de
voorzitter van het Spinozaeum te Haifa, de dichter Malech Ravitsch, naast hem de
initiatiefnemer, H.K.F. Douglas. Helemaal links de voorzitter van het comité Pro sepulchro Spinozae, het CHU-Tweede
Kamerlid, dr. J.J.R. Schmal.
Merk
op dat “the Haifa Spinozaem” op de site van het NISS dus fout is – moet zijn: “the
Haifa Spinozaeum”. Wie die mevrouw op de foto is schrijft Krop niet, maar de Haagse Beeldbank vermeldt dat het “mevrouw IJssel” is,
zonder dat duidelijk wordt gemaakt wat haar functie is dat ze daarbij staat.
Verder
vinden we daar dat het om een “zwart-witfoto 17 x 21 cm” gaat die gemaakt is
door: Stevens en Magielsen, Nationaal fotopersbureau. Ook deze foto hier:

maandag 14 mei 2018
Richard Bonobo brengt weer een Spinoza: een hamburger van McDonald’s etend
zondag 13 mei 2018
Spinoza toegelicht door Espinosa - #spinoza

Spinoza, Ética. Tratado
teológico-político. Tratado político. Estudio introductorio de Luciano
Espinosa. Madrid: Editorial Gredos [Colección “Biblioteca de Grandes
Pensadores”], 2011
Luciano Espinosa, profesor de la Universidad de Salamanca, behaalde zijn PhD in 1992 met dissertatie Spinoza: naturaleza y ecosistema. [Cf. z'n website]
[Cf. review door María Luisa DE LA CÁMARA, PDF]
Misschien Étienne Balibar’s Magnum opus: Spinoza politique. Le transindividuel - #spinoza
Wel
fraai dat Étienne Balibar in het jaar waarin door de Cambridge University Press
de verschijning van Spinoza's Political Treatise.
A Critical Guide [cf. blog] wordt aangekondigd, de vele teksten met een
relevantie voor het begrijpen van de politieke component(en) van Spinoza’s
filosofie die hij schreef naast zijn boek, Spinoza
et la Politique (1985), bijeenbrengt in:
Étienne
Balibar, Spinoza politique. Le
transindividuel. Presses Universitaires de France [PUF], 2018 - 480 pagina's
- Books.google
Een
boek met deze titel verscheen al eerder, eveneens in 1985, maar deze nieuwe
editie is zeer uitgebreid. In het Avant-propos dat in z’n geheel bij
books.google is te lezen, deelt Balibar mee dat het eerste deel bestaat uit de
teksten die dat boek dat 33 jaar eerder verscheen bevatte en dat daaraan twee
nieuwe delen zijn toegevoegd. Ik geef na de uitgeverstekst of blurb de
inhoudsopgave die m.i. een goed beeld geeft van wat deze turf biedt.
Repliek van Ton de Kok op recensie over zijn “De God van Spinoza” - #spinoza
Het is min of meer een soort ‘wet’ dat
een auteur niet reageert op recensies op zijn of haar boek - – of die nu lovend
of negatief, kritisch, zijn. Alsof een auteur daar als het ware “boven hoort te
staan.” Het is overigens een ‘wet’ die soms overtreden wordt en wat mij
betreft: terecht. Waarom zou er geen communicatie kunnen bestaan tussen een
auteur en een recensent? Dat kan het betere begrip van een boek alleen maar ten
goede komen.

Veel recensies van het boek van Ton de
Kok, God voor niet-gelovigen. De God van
Spinoza. [Bussum, Uitgeverij Thoth] zijn er voor zover mij bekend nog niet –
slechts twee: die van Marijke Laurense in Trouw van 18 april 2018 en op dit blog van 19 april 2018. Opmerkelijk vind ik het dat dr. Taede A.
Smedes, die er altijd als de kippen bij was om – voor NBD Biblion vooral – korte
recensies te schrijven, op zijn website
nu nog geen bespreking van het boekje van De Kok heeft gebracht. Misschien dat
daarom Paul Delfgaauw er op zijn website, van goden en mensen,
ook nog geen aandacht aan besteedde.
Gisteren stuurde Ton de Kok mij zijn
reactie op mijn bespreking, waarin hij overigens ook die van Laurense in Trouw
meeneemt. Hij had deze gemaakt als gespreksnotitie voor iemand met wie hij over
zijn boekje en de recensies in gesprek zou gaan. Ik heb hem meteen voorgesteld
die tekst als gastblog hier te laten opnemen – een idee waarmee hij akkoord
ging. Hierna dus zijn repliek op mijn bespreking in het blog van 19 april 2018:
“Ton de Kok’s “God voor niet-gelovigen. De God van Spinoza” – aardig om te
zien… #spinoza.” Mijn dupliek breng ik in een volgend blog.





