Ter herinnering: overmorgen vernissage expositie #Spinoza: Marano of Reason

Zoals eerder aangekondigd in blogs van 5 en 22 januari 2019 wordt van 7 t/m 29 maart de tentoonstelling gehouden Spinoza: Marano of Reason van op Spinoza geïnspireerde kunst in de Amstelkerk en het Plein van Siena.

 

Opening receptions March 7th, 2019

17:00-18:30, Plein van Siena, Short Gallery Talk by Ben Vedder, Center for Contemporary European Philosophy

18:30-20:00, Amstelkerk, Short Gallery Talk by Ori Z. Soltes, Georgetown University

Samuel Newlands Reconceiving #Spinoza besproken

Nadat de review-site NDPR bijna twee maanden heeft stilgelegen wegens een sterfgeval van een centrale redacteur, is de draad weer opgepakt en als eerste review dat van Martin Lin geplaatst over het boek van

Samuel Newlands, Reconceiving Spinoza. Oxford University Press, 2018, 283pp. [cf. NDPR] [Cf. signalement in blog van 1 jan. 2018]

Het is een zeer gedegen en diepgaande bespreking van, zoals Lin het noemt: een “bold and ambitious book,” waarin “Samuel Newlands develops a new and systematic interpretation of Spinoza’s metaphysics.” Daarin legt Newlands het accent op: ‘conceiving’, op het hebben van "a multiplicity of concepts" en ziet hij Spinoza een “conceptualist strategy” uitwerken. Lin vindt het een ingenieuze en veelbelovende aanpak, maar werpt er een aantal overtuigende bezwaren tegen op. 

Frans W. Saris bespreekt Kees Schuyts boek over #Spinoza en het Peirce-boek dat hij samenstelde en vertaalde

Vandaag verscheen het artikel van

Frans W. Saris, “Lessen in spinozisme en pragmatisme.” In: De Nederlandse Boekengids, 4 maart 2019 [Cf.]

Lead text: “Fysicus, bestuurder en essayist Frans W. Saris leest Kees Schuyts recente werken over Spinoza en de Pragmatici, en gaat op zoek naar aanknopingspunten voor een filosofie voor de eenentwintigste eeuw. Vertrekkend vanuit Spinoza’s ‘God, ofwel de Natuur’ komt hij via de ideeën over feiten en vooruitgang van Charles S. Peirce en William James tot een voorstel.” Frans W. Saris bespreekt Kees Schuyts boek over #Spinoza en het boek dat hij van Charles S. Peirce samenstelde en vertaalde

 

Saris bespreekt dus deze boeken: Kees Schuyt: Spinoza en de vreugde van het inzicht (Balans, 2017) en Charles Sanders Peirce, Lessen in pragmatisme. Samensteller en vertaler Kees Schuyt (Boom, 2017) en voegt daar, zoals uit de lead text al bleek, een interessante eigen beschouwing aan toe.

Volgens Schliesser was #Spinoza geen ware wetenschappelijk naturalist of natuurwetenschapper

Het artikel van Eric Schliesser, “Spinoza and the Philosophy of Science: Mathematics, Motion, and Being” [in: Michael Della Rocca (ed.), The Oxford Handbook of Spinoza. OUP, 2017] is officieel vrij te downloaden van de website van Oxford Handbooks online, waar het ook als PDF gegeven wordt.

Dat was misschien van het begin al zo, maar ik kwam erachter via deze tweet van een paar weken terug.

Abstract: This chapter argues that the standard conception of Spinoza as a fellow-traveling mechanical philosopher and proto-scientific naturalist is misleading. It argues, first, that Spinoza’s account of the proper method for the study of nature presented in the Theological-Political Treatise points away from the one commonly associated with the mechanical philosophy. Moreover, throughout his works Spinoza’s views on the very possibility of knowledge of nature are decidedly skeptical. Third, in the seventeenth-century debates over proper methods in the sciences, Spinoza sided with those who criticized the aspirations of the physico-mathematicians like Galileo, Huygens, Wallis, and Wren who thought the application of mathematics to nature was the way to make progress. In particular, he offers grounds for doubting their confidence in the significance of measurement as well as their piecemeal methodology. Along the way, this chapter offers a new interpretation of common notions in the context of treating Spinoza’s account of motion."

 

Ik ben het op een flink aantal punten niet met Schliesser eens. Voor mijn commentaar op dit artikel verwijs ik naar het blog van 18-05-2014 “Was Spinoza geen naturalist?” dat ik schreef n.a.v. de vertaling door Karel D’huyvetters van dit artikel in

• Eric Schliesser, Spinoza en de wetenschapsfilosofie: wiskunde, beweging en het zijn

 

 

Raadselachtige #Spinoza-tekening

 

Deze afbeelding kwam ik vandaag - bezig met het vorige blog - tegen, via “La page de Baruch de Spinoza” van de website éloge de la mollesse, vanwaar je via de duimgrote afbeelding doorklikt naar lestotemsinteractifs.com, waar je een vreemd beeld op je beeldscherm krijgt: tekst die je niet kunt lezen, doordat deze tekening van Spinoza ervóór in beeld blijft. De tekst gaat om de Ethica-vertaling van Charles Appuhn. Het bestand van de storende tekening draagt de omschrijving “spinoza_colombine.jpg” - ik heb niet kunnen achterhalen waar dat op slaat. Enfin, ik breng deze tekening, waarvan ik de maker dus niet te weten kwam, hier met dit verhaal.

#Spinoza Œuvres IV – Éthique komt er nu eindelijk aan: 10 april 2019

Het nieuwe standaardwerk van de Ethica dat als kritische uitgave de editie van Gebhardt uit 1925 moet vervangen, zou volgens de uitgever, Presses Universitaires de France [PUF], drie dagen geleden eindelijk uitgekomen zijn: - "Date de parution: 27/02/2019" – maar met de notitie: “Disponible en France métropolitaine uniquement” [Alleen beschikbaar in moederland Frankrijk.]. Waarom dat onderscheid wordt gemaakt mag Joost weten.

Volgens Amazon gaat het op 10 april 2019 verschijnen. Verder is daar het volgende te lezen:

Ce volume contient l'édition critique et la traduction française de l'Ethica, munies d'une introduction, de notes et de deux annexes (sur les mathématiques et la physique). L'établissement du texte par Fokke Akkerman et Piet Steenbakkers prend pour base l'édition latine des Opera posthuma de 1677, confrontée avec la version néérlandaise des Nagelate Schriften et avec le manuscrit récemment découvert dans les archives du Vatican – seul témoin connu de l'état du travail en 1675, transcrit par un ami de Spinoza (van Gent) à l'usage d'un autre (Tschirnhaus) et demeuré inconnu jusqu'en 2010. La traduction de Pierre-François Moreau met en application les principes définis pour la série des oeuvres de Spinoza, fondés sur la recherche de la cohérence lexicale et conceptuelle et sur l'analyse des écarts sémantiques. Elle établit la première édition française du livre le plus célèbre de Spinoza prenant en compte les apports du manuscrit découvert en 2010.

De cover, nog niet bij PUF (en bij Amazon heel klein en wazig), werd al wel gegeven bij armitiere.com, waar  ook 10 april a.s. als datum van verschijning wordt vermeld,

Paul Janet (1823 – 1899) #Spinoza et le Spinozisme blijft uitgegeven worden

Paul Janet’s Spinoza et le Spinozisme werd in 1876 uitgegeven in Revue des Deux-Mondes. Een jaar later verscheen er een Nederlandse vertaling van

Paul Janet, Spinoza en het Spinozisme. 's-Hertogenbosch: van der Schuyt, 1868. - 52 pp. [cf. blog met de  Inleiding, books.google en archive.org]

Paul Janet vertaalde het complete werk van Spinoza in het Frans [cf. blog dat die nu voor slechts $2,01 verkrijgbaar zijn]

Welnu, afgelopen maand verscheen een nieuwe Franse editie:

Paul Janet, Spinoza et le spinozisme. D'après les Travaux Récents | Edition intégrale et augmentée. Nouvelle édition 2019 - Paru en février 2019 [cf. Fnac.]